„Niepokój pojawiał się, znikał, a potem znów wracał za każdym razem, kiedy wyłączałem i włączałem komputer. W tym momencie pomogła mi terapia. Wiedziałem, co muszę zrobić: zignorować myśli, oprzeć się kompulsji, pozwolić niepokojowi narastać, a następnie znów osłabnąć, aż do całkowitego wygaszenia. Tego się właśnie nauczyłem. Od tamtego czasu robiłem to wiele razy. Największą trudność stanowi siła niepokoju, który za każdym razem jest równie mocny, jak zawsze. Lęk jest równie ostry. Poczucie niemocy równie osłabiające. Czuję się, jakby za każdym razem wrzucano mnie w wir morski. Ale wierzę – i wiem – że to minie.”
Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne (nerwica natręctw) poważnie wpływają na życie osoby, która ich doświadcza. Kradną czas i odbierają zdolność do bycia szczęśliwym.
A o to podtypy zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego:
– lęk przed zabrudzeniem się skutkujący częstym myciem (obawa przed zetknięciem się z brudem, z zarazkami)
– obsesja przed wyrządzeniem krzywdy komuś lub sobie i sprawdzanie (najczęściej sprawdzane są kuchenka gazowa, aby uniknąć pożaru czy drzwi są prawidłowo zamknięte, aby nie doszło do włamania)
– potrzeba zachowania symetrii, porządkowania, układania (przymus ścielania łóżka bez zagięć, sprawdzanie czy wszystko znajduje się na swoim miejscu, przymus wykonywania określonych rytuałów)
– zbieractwo (zbieranie przedmiotów, które nie mają większego znaczenia, ale próba pozbycia się ich wywołuje niepokój)
– rytuały myślowe (częste odmawianie modlitw, liczenie lub ciche powtarzanie słów)
Obsesje zawsze odczuwane są jako cierpienie i lęk. Obsesje nie są zmartwieniami dnia codziennego.
Jeśli czujesz, że któreś z powyższych objawów występuje również u Ciebie, sprawiając ból i cierpienie, poszukaj dla siebie pomocy.
Katarzyna Kaczmarek Psycholog&Psychoterapeuta
Gabinet Psychologiczny Piotrków Trybunalski, Łódź